GŁĘBOKI BŁĘKIT

Dziwnie i niepokojąco zaczęła się wiosna w tym (2020) roku. Przyznam, że było mi trudno wykrzesać z siebie siły na przygotowania. Po pierwsze, jaką metodą by tego nie obliczać, zawsze wychodzi na to, że nasz hiperaktywny dwulatek bałagani dwukrotnie szybciej, niż my sprzątamy, a dekoracje można podzielić z grubsza na dwie kategorie: 1) zapomnij, dziecko zaraz to zniszczy, oraz 2) zapomnij,  dziecko zrobi sobie tym krzywdę. Po drugie, ogólny nastrój też lichy z powodu zarazy (czymkolwiek by ona nie była - śmiertelnym zagrożeniem, grypopopodobną infekcją, wielką ściemą czy bronią biologiczną) i widma związanego z nią kryzysu gospodarczego i ekonomicznego.

WYŻSZA SZKOŁA FILOLOGICZNA we Wrocławiu Katedra Neofilologii Joanna Kuruc Błękitny kwiat w ogrodzie warzywnym Wybrane problemy indywiduum romantycznego wobec koegzystencji ze społeczeństwem ukazane w „Henryku z Ofterdingen” Novalisa Praca magisterska napisana pod kierunkiem dr Agnieszki Jóźwiak Wrocław 2012 WYŻSZA SZKOŁA FILOLOGICZNA we Wrocławiu Katedra Neofilologii Joanna Kuruc Blaue Blume im Gemüsegarten Ausgewählte Fragen zur Koexistenz eines romantischen Individuums mit der Gesellschaft geschildert in Novalis` „Heinrich von Ofterdingen“ Praca magisterska napisana pod kierunkiem dr Agnieszki Jóźwiak Wrocław 2012

An   Evíga  Schwere, uferlose Öde befunkelt sich mit Licht, das ihre gefror’ne Leere mit süßestem Blau durchsticht. Schimmernde Geisterwolken Zieh‘n dicht an mir vorüber. Häng‘ ich an einem Stern mitten im kosmischen Gestöber? In meiner Seele verschlossen pocht aller Welten Wut. Bewegt durch Kreis-Lauf des Mondes Zerfließ‘ ich zur Ebbe und Flut. Schäumende Ätherströme machen mich wieder rein; Bin Pflanze, Mensch und Vogel und schwebe in Alles hinein. Entfesselt ist mein Wesen! Befreit von Körpers Schwere – Aus Klang und Duft gewoben Fließt in die Höh‘ meine Seele. Du hast sie mir vertänzelt, Du sangst ihr Mut hinein. Erlaub‘ ihr Dich jetzt zu grüßen, herzliebstes Brüderlein! Wer nach dem vollen Sein die Sehnsucht wachsen spürte, den Deines Gesanges Zauber durch Himmelswege führte. So lebe im Glück und Wonne uralter Weisheit liebstes Kind! Geküsst sei von der Sonne Du musizierender Wind! Joanna Czu

Co byś zrobił/zrobiła, gdyby pewnego dnia lekarz specjalista powiedział ci, że twoje upragnione, ukochane, maleńkie dziecko jest nieuleczalnie chore - i to z twojej winy? To właśnie przydarzyło się mi. Schodzę w głąb mojego pękniętego serca, gdzie świeża blizna wciąż jeszcze krwawi, by opowiedzieć Wam, jak wyglądało moje życie przez całych 7 z 12 pierwszych miesięcy mojego macierzyństwa. Co czuje matka, słysząc takie oskarżenie i taki wyrok? Jak wygląda codzienność w oczekiwaniu na potwierdzenie lub niepotwierdzenie straszliwej diagnozy? Może jesteś lub będziesz lekarzem, pielęgniarką, opiekunem osób starszych lub chorych? Może znasz kogoś, kto ma w rodzinie kogoś poważnie chorego? Mnie nic już nie wróci straconego czasu, nie sprawi, że posiwiałe włosy odzyskają barwę. Ale jeśli choć jednej osobie przypomnę tym wpisem, że słowa ranią, a nawet mogą zabić, jeżeli pod jego wpływem choć jeden człowiek nie zostanie tak okrutnie jak ja ugodzony w samo serce - warto zanurzyć pióro